Wyprawa doktora Waltera Goodwina w Himalaje, zmienia się nieoczekiwanie w niezwykłą podróż do krainy zamieszkałej przez metaliczne istoty o  geometrycznych kształtach, dowodzone przez tajemniczą kobietę – Norhalę. Goodwinowi wraz z grupką przypadkowo napotkanych przyjaciół przyjdzie zmierzyć się nie tylko z zagadką żywego miasta, czyli tytułowego Stalowego Monstrum, ale także potomkami zaginionego wśród górskich przełęczy prastarego ludu i ich okrutnym władcą. Konflikt tajemniczej stalowej rasy z ludzkością wydaje się być nieunikniony. Czy Goodwinowi i jego towarzyszom uda się go zażegnać?

Pięknym paradoksem fantastyki naukowej jest to, że wizje pisarzy, które oni sami mogli projektować jako abstrakcyjne, „niepojęte”, po pewnym czasie okazują się proroctwami – w taki sposób rzeczywistość dogania ludzką wyobraźnię, pokazując że ta wyobraźnia, we własnym mniemaniu sięgająca poza realność, w gruncie rzeczy pokazuje jej nieuchronny kierunek. Przyszłość jest niepojęta, tak jak wizje pisarzy science fiction, i właśnie dlatego dobrze się w te wizje wczytywać. Czy ogromne, stalowe miasta i ich mieszkańcy z żywego metalu to Merritta antycypacja futurystycznych megalopolis, rozwoju robotyki i sztucznej inteligencji? Na to wygląda.

– Wojciech Gunia