Publikacja jest poświęcona fantastyce naukowej traktowanej przede wszystkim w kategoriach sposobu myślenia, który charakteryzuje wielojęzyczność (czyli swobodne korzystanie zarówno z języka nauk humanistycznych, jak i z języka nauk ścisłych). Tak rozumiana science fiction okazuje się przydatna do uodparniania nas, żyjących w XXI wieku, na naprzemienne progresy i kryzysy oraz na szoki przyszłości. Oprócz tego fantastyka naukowa stanowi krytykę technologii, często diagnozując teraźniejsze oznaki nadchodzących zjawisk bądź procesów, np. sztuczną inteligencję czy wirtualną rzeczywistość, a nawet projektuje pewne rozwiązania (jak robią to anarchotranshumaniści czy techgnostycy).

Piotr Golriński-Kucik zabiera czytelników w intelektualną podróż fascynującymi szlakami wytyczanymi przez pisarstwo science fiction. Jest to wyprawa ciekawa i konsekwentnie zaplanowana, a rozważaniom teoretycznym towarzyszą inspirujące odczytania poszczególnych utworów. Książka znakomicie pokazuje jak ożywcze poznawczo mogą być literackie spekulacje formułowane wbrew utartym i, zdawałoby się, bezalternatywnym diagnozom. W takim ujęciu „sposób myślenia SF” staje się swego rodzaju szczepionką chroniącą przed intelektualnym uwiądem. Sam autor słusznie podkreśla jednak, że: „Pożytki z lektury SF wykraczają daleko poza ćwiczenie wyobraźni”. Co ważne wywód dotyczy głównie literatury polskiej, stanowi więc cenny wkład w badania nad rodzimą fantastyką naukową.

— dr Marcin Kowalczyk